สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ น้ำรู้สึกเบื่อมากๆ หลังจาก ที่ขังตัวเองไม่ออกไปไหนเป็นเวลา 2 เดือนได้ ก็คือ ไม่ได้โอ้ว ไม่ออกไปไหนเลยนะคะ
ปกติจะมีเข้าเมืองไปชอปปิ้ง ซื้อของดูหนัง หาชาบูกิน เที่ยวใกล้ๆ ขับรถเล่น หาเรื่องซื้อของเป็นประจำอยู่แล้ว
จริงๆ น้ำจะมาบ่นๆ ทิ้งไว้เฉยๆ หน่ะค่ะ
ก่อนที่โควิทเริ่มระบาด เดือนมกราคม กุมภาพันธ์ น้ำยังมีเรียนคอร์สภาษาอังกฤษในมออยู่ค่ะ ช่วงนั้นน้ำก็เบื่อมากๆ กับการที่ชีวิตไม่เจอมนุษย์เลย (ไม่นับคนอยู่ด้วยในห้องนะ ฮา) เลยมีความคิดที่อยากจะออกไปเข้าสังคมบ้างเลยลงไปเรียนคอร์สภาษาอังกฤษในมอค่ะ
เดือนแรกก็สนุกดี แต่ยังคงเหมือนไม่ชินกับการ อาบน้ำแต่งตัวออกจากห้อง ไปเจอมนุษย์คนอื่น นอกจากแมวในห้อง 3 ตัว
เริ่มรู้สึกแล้วว่า การเข้าหาสังคมบ้าง มันก็ดีนะ ได้รับเอนเนอร์จี้ใหม่ๆ จากน้องๆ ในมหาลัย เด็กคณะต่างๆ ที่ลืมความรู้สึกนี้ไปแล้ว
รู้สึกดีขึ้นมากๆ ค่ะ ถ้าน้ำไม่ตัดสินใจออกไปเรียนในมอ หรือ ไม่ออกจากห้องบ้างเลย น้ำคงใกล้เคียงคำว่า โรคซึมเศร้าแล้ว
ผ่านไป 1 เดือนกับการเรียน เดือนที่สองน้ำก็ลงเรียนเพิ่มอีกคอร์ส เป็นช่วงเช้าบ่าย กลายเป็นว่าต้องตื่นเช้า ที่ปกติไม่เคยจะตื่น ไปสายโดนอาจารย์ดุเล็กน้อย ฮา
คอร์สตอนเช้าเป็นคอร์สที่สนุกมากๆ ค่ะ เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นที่แตกต่างจากหลายๆ คนอยู่
ยกตัวอย่างเช่น อาจารย์ให้แสดงความเห็นเรื่องๆ หนึ่ง 90% ในห้องก็จะไปในทางๆ เดียวกัน ส่วนน้ำ จะอยู่ในกลุ่มส่วนน้อย หรือ คนเดียวเลยค่ะ ที่เห็นต่าง
มันทำให้เราได้คิดว่า เออ เราควรเคารพในการตัดสินใจของตัวเองนะ ถ้าคิดว่ามันถูกในมุมมองของเรา เราก็แค่แสดงเหตุผลมันออกไป ไม่เห็นต้องแคร์ว่า คนส่วนใหญ่เค้าคิดกันยังไง เพราะเราก็มีเหตุผลของเราในการแสดงความคิดเห็น
โลกนี้ไม่มีผิดถูกหรอกค่ะ เราทุกคนเป็นคนกำหนดกฎเกณฑ์ขึ้นมาเอง... อาจจะฟังดูแรงไปนิด แต่นี่คือสิ่งที่น้ำคิดค่ะ
เข้าเดือนมีนา น้ำว่าจะลงเรียนต่อ แต่สถานการณ์เริ่มแย่ลง ก็เลยต้องยกเลิกทั้งหมด
เริ่มเข้าสู่โหมดกักตัว...
บอกเลยว่า การกักตัวมันไม่ได้ต่างการจากการที่น้ำอยู่ห้องปกติเลย ยังคงตื่นเที่ยง เล่นเกม ทำออเดอร์ ดูการ์ตูน ดูซีรีย์ วนๆ หมดวันนอน ซึ่งมันไม่ได้ยากอะไรเลย
แต่มันยากตรงที่ พิดโลกเค้าปิดจังหวัด...
จะเข้าเมืองรถทุกคันจะต้องมีบัตรเข้าออกเมืองค่ะ แบบว่า ถ้าสามารถกรอกผ่านเว็บแล้วส่งมาที่บ้านน้ำก็จะไม่ว่าอะไรนะคะ แต่นี่ต้องไปอบต. (.... ไม่เข้าเมืองก็ได้ค่ะ)
มันยิ่งทำให้รู้สึกว่า โอ้ว ชั้นห่างจากตัวเมืองแค่ไม่ถึง 10 โล นี่ต้องมีบัตรด้วยหรอ อบต.ก็ห่างไปอีกเป็น 10 โล ไม่ดีกว่าค่ะ เสียเวลา นอนอยู่ห้องต่อก็ได้
ดีที่ช่วงนี้เซเว่น แกร๊บ แพนด้า แข่งกันบริการส่งอาหารถึงห้อง ร้านอาหารต่างๆ ด้วย
สบายสายกินอย่างเราค่ะ ห่วงแค่เรื่องเดียว เงินที่มีอยู่เนี่ย จะใช้ได้ถึงวันไหนนนนนนน
น้ำก็ไม่ได้อยู่ฝั่งรอดนะคะ อยู่ตรงกลางแหล่ะ แอบสงสารคนที่เค้าไม่มีเงินเก็บกัน เค้าจะทำยังไง หลายๆ ร้านข้างมอ ปิดบริการ หรือ ปิดร้านไปเลยก็มีค่ะ
น้ำเองก็หมดเงินช่วงกักตัวไปเยอะค่ะ ชอปปิ้งเก่งขึ้นเยอะ ล่าสุดมะกี้เลยเพิ่งกดสั่งโต๊ะเก้าอี้เข้าห้อง โอ้โห ชอปเก่งงงง
แล้วผ่านมาสองเดือนนี่เราได้สกิลอะไรเพิ่มมั้งมั้ยนะ
เท่าที่คิดดูคือ ไอเดียมีมากขึ้นค่ะ อยากทำโน่นนี่มากขึ้น พอคิดก็ทำเลย เพราะเวลาว่างเยอะเหลือเกิน
บางทีก็จดๆ ทิ้งไว้ แล้วค่อยมาเปิดดูเวลาเบื่อๆ อ้อ หนังสือการ์ตูนก็เยอะตามค่ะ ฮา
กินเยอะเหมือนเดิมเช่นกัน...
เพื่อนๆ หล่ะคะ มีกิจกรรม หรือ สกิลอะไรเพิ่มขึ้นมั้ย หลังจากได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น ซึ่งน้ำอยู่กับตัวเองเป็นปกติอยู่แล้วค่ะ แค่พยายามเอาความขี้เกียจออกไป ลงมือทำกับสิ่งที่อยากทำให้มากขึ้น
เวลามันผ่านไปเร็วค่ะ อยากทำไรทำ ไม่ต้องคิดเยอะ ขอให้ทำไปก่อน
เป้าหมายใหม่คือ น้ำเป็นสตรีมเมอร์แหล่ะ แต่แอบๆ สตรีมก่อนค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป ไม่รีบๆๆ
ขอบคุณที่แวะเข้ามานะคะ มาบ่นเฉยๆ ถือเป็นบันทึกช่วงเก็บตัวเดือนที่ 3 แระกันเนอะ ผ่านไปไว...ตังค่ะไม่ใช่เวลา หมดตัวล๊าวววววว
